صنعت سینما در دنیای مدرن امروز به صنعتی پولساز و بنگاهی اقتصادی تبدیل شده است اما در کنار بهره گیری از جوانب اقتصادی سینما، نظام های مختلف از هنر (بخصوص سینما) برای پیشرد اهداف سیاسی و فرهنگی خود بهره می گیرند.
به گزارش گروه فرهنگی سراج24؛ بر همین اساس شاهد هستیم که طی سالیان اخیر شبکه های ماهواره ای فارسی زبان زیادی برای مقابله با فرهنگ ناب ایرانی اسلامی ملت ایران راه اندازی و با ترویج سبک زندگی غربی، به دنبال قبح شکنی از آموزه های دینی ملت ایران است.
در نقطه مقابل جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی نیز قطعا باید به مقابله با تهاجم فرهنگی دشمن برخیزد که طی سالیان اخیر هر چند اتفاقات خوبی در حوزه هنر و سینما افتاده، اما به اذعان تمامی کارشناسان کمیت ای آثار مرغوب نیست و باید تلاش بیشتری در راستای مقابله با دسیسه های دشمن در حوزه جنگ نرم برداشته شود.
اما با مداقه ای کوتاه در آثار تولیدی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به وضوح می توان به این نتیجه رسید که بر خلاف ادعای برخی روشنفکران داخلی، هنوز هم ذائقه مردم با فرهنگ ناب ایرانی اسلامی‌شان همخوانی دارد.
به عنوان مثال سه گانه اخراجی ها، رسوایی، مختارنامه، یوسف پیامبر، روزهای زندگی، شیار143 و ... از جمله آثار سینمایی و تلویزیونی بودند که نه تنها با استقبال چشمگیر مردم ایران روبرو شدند بلکه در برخی مقاطع توانستند به عنوان سفیران فرهنگی ملت ایران در کشورهای دیگر نیز به نمایش درآیند و با استقبال سایر مردم جهان نیز روبرو شوند.
مردم ایران در طول سال های اخیر ثابت کرده اند که هر گاه فیلم و اثری سینمایی و تلویزیونی از شعارزدگی خارج و حرف دل مردم را بزند و به ذات پاک آنها بازگردد، از آن اثر استقبال می کنند.
گواه این مدعا واکنش شبکه های ماهواره ای است. همانجا بازار فیلمهای ماهواره ای همزمان با پخش فیلم هایی چون مختارنامه، یوسف پیامبر و حتی معراجی ها کساد می شود!
استقبال مردم از آثار فاخر و ارزشی در حالی است که همچنان عده ای به دنبال جلب نظر مخاطبان با «پایین کشیدن شلوار» و «شوخی های جنسی» و «آرایش غلیظ» هستند! طیف روشنفکری سینما در حالی این روزها به جان سینمای ایران افتاده اند که متاسفانه نتوانسته اند ذائقه مخاطب را به خوبی تشخیص دهند.
ابراهیم حاتمی کیا در این باره می گوید: «نسبت سینمای امروز با من بسیار غم انگیز است یعنی وقتی من به جشنواره می‌روم و جشنواره به عنوان حاصل کارنامه سینمای ایران را می‌بنیم احساس میکنم که یک سیاره دیگر است. ما یک افقی دارم که من اینها را در فیلم نمی بینم. چرا ملت به سینما نمی‌روند که تنها بخشی از آن به اقتصاد مربوط میشود ولی مهمتر از همه اینها این است که مخاطب به سینما می آید تا چه چیزی را ببیند؟ چه مسئله ای را ببیند تا با آن ارتباط ایجاد کند؟ من هنرمندم و آینه نمی‌گیرم، من یک دهه آرمانهایی برای سینما داشتیم و می‌خواستیم عرفان را در سینما مطرح میکردیم و برای آن جنگ میکردیم و گفتند که اتفاق نیفتد اما عرفان اتفاق نیفتد که چه چیزی در سینما رخ بدهد؟ خوب ما که سینمای قبل از انقلاب داشتیم و همه ام زندکی خودشان را میکردند. مسئله این است که سینما قرار بود که سربازانی باشند که مردانه مسئله جامعه خود را بیان کنند اما این اتفاق در سینما رخ نمی‌دهد.
حاتمی کیا با بیان اینکه برخی منتقدین که دم از اتمام جنگ میزنند تاکید کرد: وقتی منتقد می‌گوید که جنگ تمام شده و دیگر حرف های عادی بزنیم و هنوز نمیفهمد که 1200 کیلومتر این کشور با یک کشور بیگانه درگیر بوده و هشت سال 300 هزار شهید دادیم من در اینجا باید با او چه کنم؟ او که راهنمایی میکند و چراغ قوه بر مسیر من می اندازد، کاری میکنند که من به نظر آدم کهنه ای بیایم.»
به نظر می رسد در روزهایی که جوانان و نوجوانان این مرز و بوم با هجمه و حمله از سوی دشمن فرهنگی خود تهدید می شود، عده ای روشنفکرنما و عاشقان سینمای غرب، به دنبال تغییر ذائقه مردم ایران هستند. هدفی که بعید به نظر می رسد به آن برسند!
